Sai yok noi

Vanochtend mijn laatste ontbijtje gehad in het Garden Home en uitgecheckt. Tanawind heeft een motortaxi voor me geregeld en die zet me af bij een dicht winkeltje. Ik zie op de timetable dat er vanochtend in alle vroegte al twee busjes zijn vertrokken en vanaf dit busstationnetje gaat vandaag geen busje meer. Ik vraag aan een meisje van het buurwinkeltje wat nu en ze verwijst me naar het winkeltje op de hoek. Aha,daar stoppen ook busjes maar pas om 13 uur en het is 9 uur,dat wordt tijd doden. Ik koop alvast een kaartje naar Sai yok noi en de medewerker vertelt me dat er al een busje staat en als dit vol is dan vertrekt ie. Het is my lucky day want binnen tien minueten zijn we vol en gaan we rijden. Het busje gaat naar Kanchanaburi en ik vraag aan de chauffeur of ie me in Sai yok noi eruit wil zetten. Hij knikt van ja en ik hoop er maar het beste van. We rijden de prachtige weg weer terug door de hoge bergen en ik geniet voor het laatst van prachtige vergezichten. Onderweg worden we een aantal keren aangehouden door checkpoints en moeten de Thai en Birmezen hun papieren laten zien,naar mij wordt enkel geglimlacht. Na twee en een half uur zet de chauffeur me inderdaad af in Sai yok noi. Ik heb nog geen slaapplaats hier en loop naar het marktje aan de overkant. Ik vraag welke richting een hotel ligt en ik moet een kilometer lopen en kom dan bij het Bayoke hotelletje aan. Ik wordt zeer vriendelijk ingecheckt en krijg een hele eenvoudige kamer,ach,ik ben hier maar even want morgen ochtend in alle vroegte ga ik de trein nemen en de death railway rijden. Ik gooi mijn backpack op mijn kamertje en loop terug naar het marktje. Onderweg lunch ik een chicken cashewnut en een fruitshake en ik loop naar de waterval. Best mooi maar niet spectaculair maar oerdruk want de kids hebben vakantie. Dan loop ik naar Nam Tok stationnetje,kei lief en klein. Ik besluit meteen maar een kaartje voor morgen te kopen maar krijg van de mensen enkel te horen,No Train Tomorrow. Ik kan er geen touw aan vast knopen. Ik loop weer naar het marktje en vraag het aan andere mensen na maar niemand snapt me of spreekt engels. Dan vraag ik naar een busstation maar die hebben ze blijkbaar geen. Jeetje zeg,nu moet ik hier maar voor altijd blijven haha. De Thai police is your best friend en ik loop het kantoortje binnen,gelukkig spreekt de agent redelijk engels en legt me uit dat het Nam Tok stationnetje waar ik net was,alleen in het weekend wordt gebruikt voor de toeristentrein. Twee kilometer verderop is nog een Nam Tok station waar door de weeks de local trein vertrekt. Ik besluit te gaan lopen maar heb vermoedelijk een afslag genist en kan het niet vinden,wel een leuk marktje waar ik effe overheen slenter. Dan maar terug naar mijn hotel,mischien kunnen ze me daar verder helpen. Ik drink wat en vraag het dan na en de jongeman aan de receptie wijst me inderdaad een afslag. Ik laat hem in mijn forever maps de naam van het stationnetje intypen en ga via de app de weg volgen en uiteindelijk vind ik het andere Nam Tok stationnetje. Zo,nu ben ik gerustgesteld en kei kapot! Leuk stationnetje trouwens en een leuk buurtje. Bij een klein tentje koop ik een blikje coconutjuice en geniet effe van kinderen die buiten spelletjes doen voordat ik terug loop naar mn hotel. Ik heb een mail van het Sivalai beachresort dat mijn boeking bij hun gecanceld is,WTF? Die heb ik in mei al geboekt en nu mailen ze dat er geen plek is? Ik ga er gewoon met mijn reservering naartoe en ga me gewoon van de domme houden! Zo! Ff met Eric gefacetimed en zometeen ga ik maar wat lekkers bij de 7eleven scoren en een boekje lezen. Verder is hier niks te doen. Mijn wekker zal om vier uur vannacht afgaan.....