Goodbeye Pai,Hello Bangkok!

Het was een luie dag. Joyce heeft lekker uitgeslapen en ik heb een heerlijke ochtendwandeling gemaakt door de countryside van Pai. Samen heerlijk ontbeten en genoten van het zwembadje bij ons hotel. Family house ligt pal aan de Pai rivier. Het heeft een kleine receptie gerund door twee superlieve dames en heeft een terras dat uitkijkt op de rivier,het bamboo bruggetje dat in de maak is en de prachtige bergen. Achter de receptie het zwembadje met een prachtige tui,omringd door kleine,betonnen huisjes met een verandaatje. In de ochtend hangt er een laag nevel over het dal wat een sprookjesachtige aanblik geeft. Na het ontbijt duiken we ons zwembadje in,nou ja duiken,het water is ijs en ijskoud dus effe wennen is het wel maar je koelt heerlijk af. Want als de zon de nevel verslaat,is het heet,heel erg heet. We lezen wat,hebben wiffi,kletsen en bestellen fruitshakes. Heerlijk om een dagje niks te doen en na te genieten van al het moois dat we hebben gezien. Ons hotel serveert alleen ontbijt dus rond lunchtijd lopen we de hoek om en lunchen we bij het Jazzcafe. Een vlijtige ladyboy zorgt dat we niks te kort komen en het is een heerlijk plekje. Gebouwd van natuurlijke materialen en met leuke hoekjes. Een lief kindje ligt een middagdutje te doen in een hangmat en ook de huishond doet een heerlijk dutje in de schaduw. De rest van de middag bivakkeren we rond en in het zwembadje. Ik facetime effe met Eric,het is tenslotte onze trouwdag. Als de zon achter de wolken verdwijnt,frissen we ons op en slenteren over de avondmarkt. Pai is zowiezo al een lief dorpje met gezellige houten huisjes,mini restaurantjes,kleine barretjes,hippieloungehoekjes en superleuke winkeltjes en dan wordt er elke namiddag een avondmarkt opgebouwd met leuke kraampjes. Hippie broeken,zelfgemaakte spulletjes,hele leuke spulletjes voor kinderen,gezonde drankjes en eetstalletjes. Loempiaatjes,bbq,vis,spagetti,pad thai,roti,indiaas eten,shoarme,cake,snoep,soep,gefrituurde groenten,je kunt het zo gek niet bedenken of het is er. We kopen allebei superleuke spulletjes en willen dan onze laatste avond gaan eten bij Na's kitchen,ons favo thaifoodrestaurantje. Als we er aan komen,zien we dat het gesloten is en zijn we natuurlijk teleurgesteld. We komen terrecht bij een piepklein tentje waar buiten gewokt en gekookt wordt. Het is eten is lekker en goedkoop maar een kleine portie dus besluiten we op de markt nog wat dingetjes uit te proberen. Wat er verkeerd is gevallen,weten we niet maar binnen een kwartier was Joyce niet lekker en moest een sprintje trekken naar het hotel,dat gelukkig dichtbij was. Gelukkig voelde ze zich daarna beter en zijn we een Mohito gaan drinken in de Spirit bar. Je moet door een steegje en komt een een donker,superleuk barretje. Iederen zit op kussentjes op een vlonder of op mini bankjes en krukje en er is een klein barretje. Super relaxte sfeer en een zacht achtergrond muziekje. Iedereen kletst met elkaar en lacht. We genieten,maar niet lang. Het is er heel erg warm en ik voel me nu ineens niet lekker. Ook de Mohito's vallen niet goed. We zijn net op tijd terug bij het hotel. Joyce voelt zich niet lekker en ik ben zo ziek als een hond. Na een uurtje de wc pot geknuffeld te hebben,knap ik op. We zijn allebei doodmoe en kruipen ons bedje in. Ik slaap als een baby. S'ochtends onze spulletjes gepakt en een tip achtergelaten voor housekeeping. We zijn beiden weer fit en dat is maar goed ook want het wordt een pittige reis terug naar Bangkok. We nemen afscheid van de twee lieve dames en lopen naar het busstationnetje. Een loketje met een paar bankjes op een parkeerplekje,zo groot is het station. We hebben al een kaartje gekocht toen we aankwamen en al gauw komt ons busje. Een ouder manneke checkt onze kaartjes en onze koffertjes worden op het dak gebonden. We zitten op de eerste rij in het busje en hebben dus lekker veel beenruimte. We rijden Pai uit,met pijn in ons hart. Wat is het hier prachtig en o zo leuk. De chauffeur begint te kletsen tegen het meisje langs hem en blijft dat doen,of ze nou luistert of niet. Hij is grappig. Tussen hem en haar in,heeft hij een radio in elkaar geknutseld met een usb stickje erin en we genieten van thaise muziek en even later muziek uit de seventies. We worden er vrolijk van. Het busje klimt de bergen in en het is een prachtige rit. Na drie uurtjes bereiken we Chiang Mai en nemen we de songthaew naar het treinstation. We hebben nog tijd om te eten en lopen dan naar onze trein toe. We hebben eerste klas geboekt, wagon nummer twee. Bij de deur staat ons personeel. We worden vriendelijk onthaald. Ons koffer wordt naar onze coupe gebracht,we krijgen jus d'orange en er is een belletje voor als je iets nodig hebt. We delen de coupe met ons tweetjes. De trein vertrekt klokslag zes uur en we kunnen nog even van het uitzicht genieten tot het donker wordt. Dan wordt ons bankje omgetoverd tot een stapelbedje en we maken er dankbaar gebruik van. Joyce slaapt beneden en heeft haar eigen lampje en ik boven ook. Een fijn matrasje,kussentje,dekentje en de airco staat gelukkig niet belachelijk koud. We hebben ons eigen wasbakje. In dit bedje lig ik nu dit verslag te typen. Zometeen lekker slapen en als we morgenochtend wakker worden,zijn we weer in Bangkok!