Met de ferry naar Koh Chang

Geslapen als baby's en fit opgestaan. We pakken onze spulletjes in en checken uit. Achter de balie een engelse man met een geweldig accent. Of we lekker geslapen hebben? Nou en of! Alleen maar tegen het plafond omhoog gevlogen door een paar hevige onweersklappen. Wewachten op ons busje naar Koh Chang en in de tussentijd is het heerlijk om te luisteren naar de engelse man. We worden opgehaald. Voorin zit een thais vrouwtje,de rest van het busje is geheel tot onze beschikking. Wat een luxe! We kunnen de stoelen helemaal plat naar achteren dus kunnen heerlijk dutten. Aangezien het een saaie weg is,doen we dat ook. Een stop tussendoor om te plassen en dan weer door. Na vijf uurtjes brommen,komen we aan bij de pier voor de ferry. Het busje rijdt de boot op en onze spulletjes blijven in de bus,terwijl wij boven op het dek genieten van een koel windje en het uitzicht op Koh Chang. In de verte lijkt het een grote oerwoudberg. Mysterieus wel. Het eiland wordt steeds groter en de chauffeur tikt me op mijn schouder dat we het busje weer in kunnen. Hij vraagt bij welk hotel hij ons af moet zetten in Lonely Beach. Ik noem Janrassamee homestay op maar die kent hij niet. Maar ik wel! En ik weet de weg hihi. Stoer dat ik hem de weg moet wijzen...we rijden van de boot af,de eilandweg op. Langs de chinese tempel gaat de weg flink omhoog. Ik blijf dit stuk prachtig vinden. Daarna wordt het minder. In mijn ogen is Whte Sand Beach een nog grotere kermis dan voorheen. Ook Kai Bae begint zijn charme te verliezen. Als we in Lonely Beach aankomen ben ik opgelucht. Hier is niet veel veranderd maar wel wat dingetjes mooier en beter gemaakt. Ik vertel de chauffeur waar hij mag stoppen en we nemen afscheid. We checken in bij Jungle Fresh,het mini reusbureautje van Jonathan en Leila. Leila is aanwezig en checkt ons in. Ze weet wie ik ben en zegt dat Jonathan op het strand zit,dus die zien we later wel. Ze hebben een mannelijke housekeeper,nou ja,mannelijk. Hij is komisch. Hij sjouwt onze spullen rien meter verderop naar de homestay en laat onze kamer zien. De bovenverdieping is van Jonathan en Leila en de gasten kamers eronder. Onze kamer is eenvoudig maar netjes. We hebben een bed,wat plankjes om spulletjes op te leggen,voldoende stopcontacten,een wasrekje en een prima badkamer. En dat alles voor 5 euro per persoon per nacht. We nemen een douche en lopen door het dorpje. Ik ben nog steeds verliefd op deze plek. Het is nu een heel stuk rustiger. Weinig muziek en weinig toeristen. Het maakt ons niets uit,we vermaken ons wel. Ik wil met Joyce bij de Joy gaan eten maar tot mijn grote verdriet zijn ze aan het verbouwen. Ik vraag wat ze gaan doen en hij vertelt dat het water steeds over de vlonders komt dus tijd voor verbetering. Dan lekker eten bij de Kitchen. Charuck is aanwezig en herkent me,hi Silvia. Schattig. Wat kunnen die mensen koken! Heerlijk. We lopen terug naar de Jungle Fresh en boeken onze terugreis naar Bangkok en een bootje naar Koh Wai aanstaande vrijdag. Je kunt er maar vanaf zijn en een plekje op de boot hebben,nietwaar? Leila zegt dat Jonathan inmiddels bij de Q bar zit dus zoeken we hem daar op,effe bijkletsen. We slenteren verder. Er is een kronkelend hoofdweggetje met twee zijstraatjes,meer is het niet maar zo leuk. Bijna alles van hout,bamboo en riet. Kleine winkeltjes,eettentjes en minibarretjes. We zoeken de tattooshop en Joyce laat heel stoer een bamboo tattoo zetten. Joy,love,happiness in het thais op haar onderarm. De master himself zet hem,een geweldige man. Daarna de Ting Tong bar. Een handjevol toeristen zit lekker te chillen en er staat een heerlijk reggaemuziekje op. Wij chillen lekker mee. Het begint keihard te regenen wat de sfeer eigenlijk nog intiemer maakt. Een heerlijk Singha biertje en een cocktailtje voor Joyce erbij en we genieten.