Treinen,heel veel buddha's & Cheesecake

Heerlijk geslapen in Rambuttri Village. We zoeken een tafeltje uit aan de straat en bestellen heerlijke pancakes & Chaitea voor het ontbijt. Het zonnetje schijnt en ons obertje fladdert ook rond,hij is echt het zonnetje in huis. We worden er beiden vrolijk van. De tuktuk scheurt naar het treinstation en we kopen een derde klas kaartje voor 20 bath,dat is ongeveer 50 eurocent naar Ayutthaya. Als we kijken welk stoelnummer we hebben,staat er vermeld op het kaartje dat we moeten staan,jeej nee toch? We vragen het na aan een paar vriendelijke dames op het perron en blijkt dat we gewoon overal mogen gaan zitten. Met de trein reizen blijft geweldig. Lekker mensen kijken en wat je langs het spoor wel niet allemaal ziet. Bangkok leeft ondanks de rouw. De Thai zijn bijna allemaal gekleed in zwart wit en ook de toerist oast zich netjes aan. We genieten van de reis en komen anderhalfuur later aan in Ayutthaya. Op het stationnetje is het gezellig druk en buiten staan de tuk tuk's al te wachten. We dingen 2derde van de prijs af en kiezen drie tempels uit en de vierde mag de chauffeur voor ons uitkiezen. Hij lacht. We gaan rijden. First stop is de Watt Mongkol met zijn prachtige,grote stupa,mega liggende buddha en ontelbaar vele buddha beelden. We kijken onze ogen uit,dit is prachtig. We steken een kaarsje aan en genieten van al dit moois. Tweede stop is de Wat Manhathat met het Buddha hoofd vergroeid in de boomwortels. Een heel beroemd hoofdje. We drinken een heerlijke fruitshake en slenteren wat over het kleine marktje. Derde stop is de Big,Big golden Buddha die helaas gesloten is,jammer! Last stop is de sleeping Buddha. Op de terugweg zien we dat toeristen nog steeds op olifanten rijden,zielig. De tuktuk boy brengt ons netjes terug naar het station en als wij hem betalen,onstaat er onenigheid over de prijs. De prijs die we hadden afgesproken bedoelden wij voor 2 personen en hij voor 1. Omdat het ook best een laag bedrag was besloten we het verschil te delen en daar ging hij mee akkoord. De volgende tuktuk chauffeur staat alweer te vragen maar wij willen eten. Als we dat tegen hem zeggen,begleidt hij ons heeeeelemaal naar de overkant van de straat naar een heel erg basic eettentje. We bedanken hem voor de hulp en kunnen de mevrouw die een heerlijke soep voor ons heeft gemaakt,wel kussen. Met de buikjes weer vol,nemen we de trein weer terug naar Bangkok. Effe snel opfrissen en dan besluiten we naar de Grand Palace te lopen waar gerouwd wordt om de geliefde,overleden koning. We hebben nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien en ook niet zoveel politie. Foto's maken wordt niet op prijsgesteld dus ik kan geen beeld geven hoe het was maar echt kippenvel. Het park zat vol met mensen en om het oark heen deelde het leger gratis maaltijden en drinken uit. Zelfs tentjes waar je in kon blijven slapen. We werden helemaal geaccepteerd in de menigte en waren diep onder de indruk. Een bijzonder moment dat ik niet snel zal vergeten. Er kwam een stoet auto's voorbij waarvan wij vermoeden dat het familie of regeringsmensen of zo zijn en toen de stoet voorbij was,werd het een chaos. Mensen wilden alle kanten op. Het verkeer was zo druk dat oversteken bijna onmogelijk was en we raakten wel een beetje in paniek. En dan zijn er altijd lieve Thai die je helpen om over te steken. Hevig ontroerd zijn we terug gelopen naar Khao San Road. We hebben ons vandaag heerlijk verwend met krabkoekjes,gefrituurde inktvis,gebakken rijst,gebakken noodles,witte en donkere chocolade mouesse en blueberry cheesecake. En dan slaat de vermoeing toe. Om half twaalf duiken we ons bedje in. Welteruste Joyce,welterusten Silvia.