Een Wat dagje
Blijf op de hoogte en volg silvia
24 Oktober 2016 | Thailand, Bangkok
We komen om 7 uur in de ochtend aan in Bangkok. De treinreis was vermoeiend,we hebben geen oog dichtgedaan. Iemand heeft tegen Joyce verteld dat deze trein een tijdje geleden ontspoord is en aangezien het nogal een wild ritje is,zijn we meer bang dan moe! Ook in de coupe naast ons,slaapt een gezin met een baby die nogal wat lawaai maakt. We rijden onze trolley's het station uit en spreken en prima prijs af met de eerste taxichauffeur die we tegen het lijf lopen. Een aardige man die onderweg naar Khao San Road een praatje met ons maakt. Khao San Road is uitgestorven in de ochtend dus de straat is bijna van ons alleen en in no time zijn we bij de Buddy Lodge,ons hotel voor de komende nacht. We zijn moe en voelen ons niet echt lekker en het Thaise meiske bij de receptie spreekt beroerd engels maar dat we meteen een kamer krijgen,dat verstaan we wel. Eigenlijk kun je pas vanaf twee uur inchecken dus we boffen. Effe een kouwe douche,helaas geen warm water,dus we zijn meteen wakker! Dan snel een ontbijtje en naar de rivier toe. We kopen aan een keukentafeltje bij pier 13 een kaartje voor de taxiboat. Voor iets meer dan een euro mogen we mee. Omdat er heel veel boten gaan,vraag ik aan een klein,pittig vrouwtje welke boot we moeten hebben en bij welk piernummer we uit moeten stappen voor de Wat Pho. Ze pingelt op haar gsm en zonder me aan te kijken zegt ze;i hear you...Dan legt er een boot aan en ze begint me toch een keel op te zetten;follow me! Follow me! Superkomisch ding is het. Het pind waggelt op het water en we moeten zowat in de boot springen,die eigenlijk al te vol is. Het lukt en we gaan varen. Superleuke manier van door Bangkok reizen is dit. Bij pier nummer 8 stappen we uit. Superleuk plekje met houten,scheve eettentjes aan de waterkant en een kleine markt erachter voordat je op straat komt. Het is druk. We lopen naar de ingang van de Wat Pho en kopen een kaartje. We zijn binnen en gelukkig verdeelt de mensenmassa zich dan en valt de drukte heel erg mee. Wat een orachtige tempel is het toch. Het lijkt wel of hij van porselein gemaakt is. Indrukwekkend. We slenteren een hele tijd rond en genieten van prachtige buddhabeelden. Er staan portretten van de koning met prachtige bloemen en er wordt volop voor hem gebeden. Voor het volk wordt gekookt. Bijzonder om te zien. Als laatste bezoeken we de liggende buddha,een megagrote van goud. Je krijgt hem niet eens helemaal op de foto. We verlaten de tempel en drinken een vieze koffie in een te koud aircotentje dat te duur is. Maar goed,shit happens. Even koekeloeren op het kleine marktje en dan het pondje naar de overkant van de rivier. De Wat Arun staat helaas in de steigers maar we hebben geen spijt dat we hem toch bezoeken. Wat is dit prachtig. We kunnen de tempel emringende gebouwtjes gewoon bezoeken,alleen kunnen we de stupa niet beklimmen. Jammer. Net als de Wat Pho,lijkt alles wel van porselein servies mozaiek gemaakt is,wat een details en wat een kleuren! We lopen een tijdje rond en zijn dan echt doodop en wat is het heet! Het pindje terug naar de overkant en we schiieten een heel smal steegje in. Zo waanzinnig dat je naast een drukke,toeristische plek in een authentiek,smal,rommelig steegje loopt dat uitkomt op een mini marktje waar ze vis schoonmaken,de verse vis verkopen en gedroogde vis. We zijn meer dan welkom en genieten van de rommelige aanblik. Dan hebben we het echt gehad en willen het zwembad op het dak van ons hotel induiken. Te moe om te lopen maar doordat er duizenden mensen bij de Grand Palace zijn en de wegen daar afgezet zijn,moet onze tuktuk een eind omrijden. We betalen dus de hoofdprijs maar hebben het er voor over. Eerst vonden we het een schatje en moesten we om hem lachen maar dan begint hij onderweg meer geld te vragen en we raken geirriteerd. Onderweg zien we veel politie die alles in goede banen probeert te leiden bij het paleis. We worden afgezet bij Khaosan en we stappen uit,ik geef t manneke het afgesproken bedrag en hij is niet blij. We lopen weg. Bij een klein tentje lunchen we en dan het dak op! De rest van de middag heerlijk gezwommen en geluilakt. Op het dak hoor je niks van de stad,heerlijk. S'avonds een hapje gegeten bij de Mac,wat hadden we daar zin in en vanalles gechopt in Khaosan road. Ik heb zelfs een grotere handbagage rugzak gekocht om alles kwijt te kunnen. Ik koop een mooie,leren handtas maar kan nog steeds geen afstand doen van mijn oude tasjes dus ik heb nu een rugzak vol met handtasjes. Lekker handig
-
25 Oktober 2016 - 08:46
Monique:
Kopen, kopen, kopen....... :) -
25 Oktober 2016 - 09:28
Johan:
Ja jullie hebben t goed daar .met die bootjes door Bangkok is echt leuk vonden wij ook.
En je raakt niet uitgekeken bij de tempels.
En ja dat probeerd de tuktuk taxi's bij ons ook ,maar jij bent daar ook vast al aan gewend.
Nog veel plezier dames. -
25 Oktober 2016 - 12:47
Silvia Hendrix:
Allemaal leuke spulletjes,Moniek -
25 Oktober 2016 - 12:47
Silvia Hendrix:
Het blijven boefjes,jihan! -
25 Oktober 2016 - 14:44
Wendy:
Haha..het shoppen stopt daar ook niet-;) ik zou het zelfde doen dat weet je..
In die trein zou ook niks voor mij zeg, wat eng! Liefs -
25 Oktober 2016 - 16:38
Silvia Hendrix:
Zooooveel leuks hier,wendy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
