On our way to Bangkok

Lonely Beach is grijs,vochtig en nat als we wakker worden. Even een snel ontbijtje en afscheid nemen van Leila. Jonathan hebben we niet gezien. We lopen met onze bagage naar de Jungle Fresh en wachten op ons busje. Het manneke is met zijn verkeerde been uit bed gestapt en laat ons dat duidelijk merken. Hij begint te scheuren,berg op berg af en bijna op twee wielen door de bochten. Iedereen in het busje zucht en steunt. In Kai Bae ontdekt hij dat hij iets fout heeft gedaan,verkeerde mensen of verkeerd hotel en hoppa,omdraaien en weer terug naar Lonely Beach. Met een vol busje komen we gelukkig veilig aan bij de pier maar moeten een uur wachten want de veerboot is net weg. T sjaggy manneke legt ons uit dat hij niet bij Rambuttristreet in Bangkok kan komen met het busje want de wegen rond de Grand Palace zijn nog steeds afgezet. Hij zegt ons bij het treinstation af te zetten en een gratis transfer te regelen naar ons hotel. We drinken nog wat en dan de boot op,lekker uitwaaien. Koh Chang wordt steeds kleiner en we rijden met het busje de pier bij Trat op. Het wordt een hele lange rit. Twee keer stoppen we om te piesen,eten en drinken. Daarna wordt het druk op de weg en moeten we veel mensen op verschillende plekken afzetten. Bangkok is donker en het regent en onweert. In sukhumvit rijdt ons manneke een scooter omver,gelukkig mankeert hij niks maar er wordt een hele tijd gescholden en onderhandeld over het betalen van de schade. Die wordt 500 bath,ongeveer 12,50 euro. Eindelijk komen we aan bij het busstation. We worden uit het busje gezet en t manneke vraagt iets aan de taxi maar knikt dan nee naar ons en weg issie. Dan maar een tuktuk. Die wil ons eerst weer vet afzetten maar we dingen af tot de normale prijs. De tuktuk gaat scheuren en het regent pijpenstelen. Helemaal doorweekt komen we aan bij ons hotel. Het busje had ons wel kunnen brengen en we zijn pissig op t manneke. Een superaardige man checkt ons in bij Rambuttri Village en we krijgen een heerlijke kamer. Hij vertaald Joyce haar tattoo en schrijft hem in het Thai en Engels op. Kei leuk. Op de kamer gaan we met twee fohns aan de slag,drogen maar haha. Gelukkig werken alle electronica nog en valt de schade mee. We genieten van een zalige Massaman Curry,een Oad Thai en een Papaya Salade,slenteren nog effe door Rambuttri Street,drinken nog wat,pinnen en kopen nog sloffen cigaretten voor Joyce en dan eindelijk het heerlijke,zachte big bed in. Wat een dag!