Terug naar Bangkok met de Big Bus

Vanochtend mijn laatste ontbijtje samen met Poo gehad en afscheid genomen van haar. Ik moest beloven om met mijn husband terug te komen en das helemaal geen gek idee want het is gewoon een heerlijke plek. Na mijn kamer goed nagekeken te hebben of ik niks heb laten liggen en een briefje op het bureau te hebben gelegd met Thank You en de gekregen boekenlegger erbij,verlaat ik het Pinpao. Met backpack op mijn rug loop ik naar het busstation en voel me zo een echte backpackster haha Gelukkig is het niet zo ver. Advies is om een half uur voordat de bus gaat,aanwezig te zijn en ik ben ruim op tijd. Er zitten al wat mensen op bankjes en krukjes te wachten en ik bemachtig ook een krukje. Ik koop een bekertje thee en raak aan de praat met een klein Japans meiske ook met backpack. Het is een gezellig gesprek en de wachttijd is dus zo voorbij. De bus komt en ik ga op mijn juiste stoelnummer zitten. Een Thais meisje komt naast me zitten en ze probeert met me te praten maar we verstaan elkaar echt niet. Dan gaat ze met haar gsm spelen. De bus stopt bij New Sukhothai busterminal en er stappen meer mensen in,de bus is vol maar blijft maar staan. Een aantal mannen blijven hevig discussierend om de bus heen lopen maar na dik een half uur,gaan we toch rijden. We zijn amper de hoek om en de bus stopt bij een garage. Buspech blijkbaar. Er wordt gesleuteld en gescholden en nog meer gesleuteld. Na een klein uurtje worden we verzocht allemaal uit te stappen en iemand probeert mij uit te leggen dat er een nieuwe bus onderweg is. Gisteren heb ik een email gekregen van Baan Tipa Wanglang House met de vraag hoe laat ik bij hun ongeveer in kom checken,ik had er toen al dik een uur bijgeteld maar dat ga ik niet meer halen,vrees ik. Nou ha,ik zie het in Bangkok dan wel. De nieuwe bus is een een fijne bus en we gaan rijden. Onderweg stoppen we bij een tankstation met een winkeltje en een fijne resto en ik wil mijn voedingscoupon in gaan leveren,samen met het japanse meiske maar er staat zo een lange rij dat we maar een zakje chips en een limonade nemen. Dan hup weer de bus in en door naar Bangkok. Ik dut wat en begin aan een boek en de de tijd vliegt voorbij. We arriveren ongeveer 7 uurtjes later bij de Mo Chit busterminal en er staan een aantal taxichauffeurs klaar. Geeneen met meter natuurlijk maar ik heb opgezocht op t bet hoeveel een taxi ongeveer mag kosten en regel een deal. Op mijn ipad heb ik een foto van mijn bestemming genaakt waar de thaise straatnamen bijstaan en deze laat ik de chauffeur zien. Hij knikt en we gaan op weg. Bijna een uur later zet hij me af bij het tenpeltje op de hoek van Tipa Wanglang. Helaas is de deur op slot en er brandt geen licht maar er hangt een briefje voor mrs.Hendrix op de deur geplakt met een telefoonnummer. Ik bel en godzijdank krijg ik en engels sprekende mevrouw aan de lijn. Ze zegt dat ik even moet wachten,haar man komt meteen om me in te checken. Een paar minuutjes later komt hij op zijn scooter aangescheurd en ik krijg een nette kamer van de aardige met een fijne douche en airco. Het is maar voor 1 nachtje,morgenochtend neem ik de trein naar Kanchanaburi. Dit steegje ben ik overdag al eens doorgelopen toen ik pas in Bangkok was en toen was er markt. Nu is het donker en bijna verlaten. Ik gooi mijn rugzak op bed en ga maar meteen op zoek naar een maaltijd voordat dadelijk alles dicht en donker is. Een erg ongezellig tentje is nog open en ik zoek een tafeltje uit. Geen engelse menukaart maar dat had niks uitgemaakt want er wordt mij een bordje soep en een bordje met in stukjes gesneden loenpia voorgezet haha,niks kiezen maar eten wat de pot schaft! Ach,ik vindt het prima. De soep is een tikje pittig met een vleugje citroengras,noodels,vlees en mini eitjes en de loempiaatjes rijkelijk gevuld. Het is erg lekker. Ik reken af en loop terug. Een heerlijke douche genomen en nu lekker in bedje. Gelukkig is dit bed een stuk minder hard en de wifi op mijn kamer werkt prima. Buiten regent het inmiddels weer,ik duik lekker in mijn boek.