Karen dorpen & Needy Dogs

Vanochtend in alle vroegte de scooter weer op. Gisteravond heb ik een route uitgestippeld naar een andere Birmese grens. Deze route loopt ook weer dwars door de bergen en door Karen dorpjes. Karen mensen behoren tot een stam die leeft in Birma,Laos en Thailand. De longnecks die in het noorden in de bergen leven,behoren ook tot de Karen stam. Iik rij het dorp uit in de richting van de tempels en wil de afslag ervoor nemen maar ik wordt terug gefloten door een agent,he shit, nu krijg ik vast een boete omdat ik geen helm op heb. Hij komt nogal autoritair op me afgelopen in zijn strakke uniformpje. Dan zegt hij dat ik de verkeerde kant op ga en wijst naar de tempels,that is the direction you need to go. Als ik hem uitleg dat ik de weg naar de dorpen wil gaan rijden,kijkt hij me niet begrijpend aan,checkt mijn benzinemeter en wuift naar me dat ik dan maar moet gaan. Ik neem de afslag. De weg kronkelt door de bergen,op en af en op en af en telkens als ik boven ben wordt ik getracteerd op geweldige vergezichten. Ik passeer een aantal kleine Karendorpjes die bestaan uit kleine,ver uit elkaar liggende hutjes. Blaffende honden en zwaaiende kinderen. Volwassenen knikken en glimlachen naar me. Af en toe neem ik een zijweggetje off beaten track maar de weggetjes zijn nauwelijks te berijden met de scooter. Na een kilometer of dertig kom ik bij een slagboom,de grens naar Birma. Er staat enkel een bordje verboden voor toeristen,verder is er geen kip te beleven. Ik draai om en rij terug naar het vorige Karendorp. Hier vind ik het allerleukste koffiehuisje dat ik ooit gezien heb. Het Sukjay coffehuisje. Ik ken ze via facebook en vindt het zo geweldig leuk dat ik ze gevonden heb. Er is niemand aanwezig en ik ga zitten. Dan komt de buuf met een schaal gerechtjes die ze verkoopt en ze gaat iemand halen. Ik bestel een groene thee smoothie en besluit een gerechtje van de buuf te proberen. Het is een in bladeren verpakt mengseltje van aardappel en bamboe en het smaakt lekker. Ik geniet van mijn thee en de eigenaresse probeert een gesprekje aan te knopen maar erg ver komt ze niet. Als ik weer wegga versta ik nice to meet you en many many luck to you,lief. Ik rij weer een aantal kilometers en sla een klein zijweggetje links in. Dan kom ik uit bij het Baan Dada Childrenshome en ik besluit te gaan kijken of ik mischien kan helpen. Op het terrein is geen kip te bekennen,de kinderen zullen wel op school zijn. Ik zie een donatiebus staan en besluit een kleinigheid te doneren,ben ik toch niet voor niks gekomen! Langzaam rij ik terug naar Sangklaburi en lunch op een terrasje.
Ik ben al effe op zoek naar Baan Unrak Annimal Sanctuari maar kan het steeds niet vinden en dan zie ik op een klein huisje aan de overkant hondenpootjes geverfd. Er is niemand maar net als ik weg wil gaan,komen er drie mensen aangelopen. Ik stel mezelf voor aan twee dierenartsen,brits,een jongen en een meid en aan een nederlandse meid die vrijwilligerswerk doet. Ik ben van harte welkom en wordt meteen rondgeleid. Ze laten de kliniek zien waar zieke hondjes behandeld worden en de operatiekamer. Het is allemaal heel erg eenvoudig maar zeer schoon. Mensen die hun dieren hier brengen betalen in de vorm van een donatie,iedereen betaald wat ie kan missen. Dan mag ik achter op het terrein kennis gaan maken met de honden. Het zijn er veel en ze kwispelen allemaal naar me. Ik mag meteen mee aan de wandel en krijg aan mijn rechterarm een blinde hond en links twee jonge en blije woeffies. Ze zijn niet opgevoed dus het is een hele klus om ze uit te laten. En dan die hitte! Met drie man sterk en negen honden,lopen we naar de rivier. Onderweg wordt er met andere honden gespeeld maar ook gevochten. Bij de rivier koelen ze allemaal effe lekker af in het water. Als we terug zijn in het sanctuary ben ik zeiknat van het zweet en kapot. De vets gaan alle honden checken en het nederlandse meisje en ik geven de honden water en mogen knuffelen. Wat zijn ze aanhankelijk. Het liefst zou ik ze allemaal adopteren. Een aantal van hun worden geadopteerd en wachten op de papieren,ook de blinde hond krijgt een nieuw gezin. Ik ben goed gekeurd en mag morgen terugkomen als ik wil,natuurlijk wil ik dat! Heb ik toch nog vrijwilligerswerk,jippie! Bij P.Guesthouse lever ik mijn scooter weer in en ik loop terug naar het Garden Home. Nu heb ik wel een koude douche verdiend en een heerlijke fruitshake. Vanavond op tijd mijn bedje in want morgen zal wel een zware dag worden!