Koh Mook Paradise

De trein komt rond de klok van negen uur aan dus met een vertraging van een uurtje,niet slecht! Bij het toeristenbureautje dat ik nog ken van onze vorige trip naar Koh Lanta,koop ik een ticket naar Koh Mook,dit betekent het kaartje voor de minibus en de boot. Ook regelt ze meteen de transfer van Koh Mook naar Koh Jum over een paar dagen omdat de grote ferry boten pas vanaf 1 november gaan varen,moet ik dus terug naar het vaste land,dan met een taxi naar een andere pier en dan weer met een bootje naar Koh Jum. Als alles geregeld is heb ik nog tijd om lekker te lunchen. Dan komt het minibusje en we rijden naar de pier. Een kleine,smerige pier. Overal vuilnis. Ik ga aan boord van de local ferry,een houten bootje met bankjes. Raak in gesprek met Brigitte,een duitse dame en we gaan varen. Het lijkt wel een griezeltocht,door de aangestoken branden in Indonesie,hangt er een dikke laag smog over zuid Thailand. Vanaf de boot is ons uitzicht dus 50 tinten grijs! Pas als we bijna bij de pier zijn,kan ik iets van Koh Mook zien. Wat is het prachtig en wat verpest die smog alles. Op de pier staan motortaxi's klaar met zijspan,ik neem er eentje en wordt over een smal paadje naar het Charlie Beach resort gebracht. Eigenlijk had ik het luxe Sivalai Beach Resort geboekt maar twee dagen voordat ik naar Koh Mook kwam hebben ze me een enail gestuurd dat mijn reservering is gecanceld omdat de room niet availible is en please niet te reageren! Erg netjes en ik wil er niet eens meer slapen! Heb de kamer al in april geboekt en dit slaat dus nergens op! Ik wordt netjes door de taxi bij Charlie afgezet en mijn mond valt open,het is geweldig. Kleine,leuke huisjes aan een prive baai tussen de bergen. Ik check in en krijg een huisje vlakbij het strand met een nette badjamer,een heerlijk bed en een ventilator. De zon gaat onder,door de smog niet te zien anders was het een perfecte sunset geweest. Hopelijk morgen beter!
Maar vandaag is het niet beter,helaas. Ik neem een ontbijtje en ga lopen. Het is redelijk koel. Ik kom langs Farmville,zo heet het dorpje midden op het eiland. Wat een ellende daar,mensen ruimen werkelijk niks op. Tussen de krakkemikkige huizen op palen een hoop vuilnis. De mensen zijn wel super aardig,iedereen lacht en zegt me gedag. Ik loop door tot aan de pier en maak wat foto's,het had zo mooi kunnen zijn en ik baal als een stekker. Langs het Sivalai Beachresort en via de andere kant strand,loop ik terug naar de pier. Ik besluit een mountainbike te huren. In ongeveer twee uurtjes,inclusief twee terrasjes,heb ik alle wegen van het eiland gehad en ik mag de bike twee dagen houden. Terug bij Charlie duik ik het heerlijke zwembad in en ben ik de rest van de middag heel erg lui. Vanavond met Claus en Brigitte,die nu ook hier logeren ergens een hapje eten en een biertje doen. Zou de smog morgen minder zijn?