A bumbpy ride

Het zonnetje maakt me wakker. Even een ontbijtje en dan heb ik een scooter voor vandaag. Twee jongens van Oonlee zullen mij het eerste stuk brengen want dit durf ik echt niet te rijden na al die regen. Ik ga bij eentje achterop en de scooter klautert naar boven,sommige stukken moet ik er zelfs vanaf omdat ie t niet haalt. Dan het slechte stuk met heel veel modder. Jeetje zeg! Een stuk voor de verharde weg mag ik zelf gaan rijden en de twee gaan terug naar Oonlee. Er is slechts 1 weg in Koh Jum,met een paar zijpaden dus verdwalen gaat me niet lukken vandaag. Het eerste stuk naar de pier gaat prima,de weg is helemaal oke. Ik kijk wat rond bij de houten huisjes en rij dan naar de punt van het eiland,zodat ik straks de hele weg heb gehad. Dan draai ik om en ga de weg volgen. Bij de eerste afslag kom ik uit bij een andere pier maar hier is niet echt iets te zien. Dan rij ik terug en volg de weg weer. Langs knusse huisjes met heuse tuintjes,langs het ziekenhuis en de school. Onderweg wordt hello naar me geroepen en naar me gezwaaid. De volgende afslag is een slechter pad en dat gaat dwars door het groen en eindigd bij een mangrove met een paar hutjes en bootjes. Er hangt een dorps sfeertje. Er wordt volop gezwommen en gevist. Ik ben van harte welkom. Zo leuk dit soort gehuchtjes. Na een tijdje te hebben rondgehangen rij ik weer terug naar de verharde weg. Deze blijft niet lang verhard. Steeds vaker is de weg door de regen weggeslagen en veranderd in een rode zandpad met heel veel keien en modder. Het is een echte uitdaging om hier te rijden. Soms zit ik effe vast en moet ik de scooter helpen. Gelukkig kan ik mijn teva's afspoelen straks,ze zien eruit! Ook mijn voeten krijgen regelmatig een modderbadje. Ik sla bij elk zijpad af maar soms kom ik niet ver omdat het gewoon te slecht is om te rijden. Ik zie rubberplantages en vissersdorpjes. Voordat ik het andere eindpunt van het eiland kan bereiken,moet ik flink met de scooter klimmen. Don't try this at home haha. Sommige zandpaden leiden naar hutjes en hebben zelfs een straatnaambordje en nog een mooi ook! Met heel veel moeite bereik het het eindpunt. Er is een klein,verlaten strandje. Ik blijf er even om uit te rusten. Op de terugweg zie ik dat ik nog een weggetje vergeten ben en neem hem alsnog. Ik kom uit bij nog een andere,kleine pier met een gezellig straatje met houten huisjes op palen. Een schattig straatje. Als ik denk dat ik alles heb gezien,rij ik terug naar het dorpje dat het dichts bij Oonlee ligt. Bij een klein,lokaal eettentje bestel ik een bordje rijst met morning glory,een heerlijke groente met een lekker sausje en een fruitshake. Ik wordt bediend door een schattige meneer. Hij heeft een geweldige lach. Na het eten belsuit ik dat ik genoeg geoefend heb om nu ook de slechte weg naar Oonlee te kunnen rijden. Wahaha wat een avontuur. Af en toe ga ik zo flink bergaf dat,zelfs als ik beide remmen inknijp,ik nog best vaart heb en af en toe zit ik vast in de derrie. Bergop moet ik de scooter een handje helpen. Het laatste stukje is van beton maar gaat zo steil dat mijn hart in mijn keel klopt maar ik heb het gehaald! En zonder accidents hihi. Bij Oonlee wordt ik onthaald met een applausje haha. Ik neem een koude douche en ga beneden bij het strand lekker in de hangmat lezen en val af en toe in slaap. Dan hoor ik reggae muziek. Heej,daar moet ik meer van weten. Ik loop het strand op richting de muziek. The Last Fisherman,onze buren,zijn open gegaan. Het zijn hele basic bungalows waar je echt niet in wilt slapen maar de reggae bar en de mensen zijn geweldig. De rest van de middag hang ik er rond en maak vrienden. Hier was ik aan toe! Net voor zonsondergang loop ik terug naar Oonlee en kijk met een paar mensen naar de ondergang,welke niet echt bijzonder is maar het momentje is leuk. Net gegeten en de rest van de avond maar weer lezen. Morgen is mijn laatste dag hier en ik heb even getwijfeld of ik wel zou blijven. Dit eiland is echt te rustig voor mij.